اثر سطوح مختلف آبیاری بر عملکرد، کارآیی مصرف آب و شاخص برداشت ارقام سویا در خرم آباد

با توجه به محدودیت منابع آب، یکی از راهکارهای استفاده بهینه از منابع آب در بخش کشاورزی، کم آبیاری می باشد. به منظور بررسی اثر رژیم های مختلف آبیاری بر عملکرد، کارآیی مصرف آب، شاخص برداشت، درصد چربی و درصد پروتئین سویا، آزمایشی در طی فصل زراعی سال 90-1389 روی ارقام m7، m9 و tms در مزرعه تحقیقاتی دانشکده علوم کشاورزی خرم آباد انجام گرفت. آزمایش فوق در قالب طرح کرت های خردشده (اسپلیت پلات) بر پایه بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار انجام شد، به نحوی که تیمارهای آبیاری در کرت های اصلی و ارقام سویا در کرت های فرعی قرار گرفتند. تیمارهای آبیاری شامل آبیاری کامل به میزان 100 درصد نیاز آبی گیاه و کم آبیاری تنظیم شده به ترتیب به میزان 80، 70 و 50 درصد نیاز آبی گیاه بودند. نتایج به دست آمده نشان داد که به طور کلی با افزایش میزان آبیاری، عملکرد بیولوژیکی (3 تا 7/5 تن در هکتار) و عملکرد دانه (3/1 تا 5/2 تن در هکتار) در ارقام مختلف سویا افزایش یافت و این تفاوت در سطح پنج درصد معنی دار بود؛ افزایش میزان آبیاری بر درصد چربی و پروتئین دانه اثر معنی دار داشت، از بین ارقام نیز رقم m9 بالاترین عملکرد دانه (1/2 تن در هکتار)، عملکرد کل (7/4 تن در هکتار) و کارآیی مصرف آب (56/0 کیلوگرم بر هکتار بر میلی متر) را در شرایط تنش آبی و بدون تنش داشت.